PŁ. Dobrze wybrałam - Magdalena Olak-Kucharczyk

Inżynieria środowiska niejedno ma imię. O tym, jak szerokie możliwości daje ukończenie kierunku na Wydziale Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska, opowiada dr Magdalena Olak-Kucharczyk, Starszy Specjalista ds. Naukowo-Badawczych w Sieci Badawczej Łukasiewicz, która prowadzi zaawansowane badania w dziedzinie włókiennictwa.

 

Wybrała Pani studia na Wydziale Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska (WIPOŚ). Co zadecydowało o takim wyborze?

Pochodzę z małej miejscowości, dlatego też siłą rzeczy środowisko i ekologia były mi od zawsze bliskie. Zdecydowałam się więc na podjęcie nauki w Liceum Technicznym o profilu Ochrona i Kształtowanie Środowiska. Po szkole średniej byłam już pewna, jaki kierunek kształcenia wybrać. Zastanawiałam się nad wyborem studiów na Politechnice Łódzkiej lub SGGW w Warszawie. Ostatecznie zdecydowałam się WiPOŚ PŁ, co okazało się bardzo dobrą decyzją. Moim zdaniem największą zaletą tego wydziału jest jego interdyscyplinarność oraz podejście do problemu zarówno od strony procesowej, jak i projektowej.

Inżynieria środowiska – co dają studia na tym kierunku?

Studiując inżynierię środowiska, zdobyłam ogromną wiedzę dotyczącą technologii oczyszczania powietrza, ścieków, uzdatniania wody, gospodarowania odpadami, jak również ochrony przed hałasem. Poleciłabym ten kierunek osobom nie bojącym się wyzwań, kreatywnym, mającym na uwadze problemy ochrony środowiska, które w ostatnich czasach stały się niezwykle istotne. Mam tu na myśli np. zmiany klimatyczne, czy też kurczące się źródła zasobów naturalnych.

Zagadnienia ochrony środowiska stały się dla Pani na tyle ważne, że po studiach wybrała Pani drogę naukową. Jakim zagadnieniom poświęciła Pani swój doktorat?

Podczas przygotowywania pracy magisterskiej zdecydowałam się na kontynuację prowadzonych prac badawczych i postanowiłam rozpocząć studia doktoranckie na WIPOŚ, i tak rozpoczęła się moja pasjonująca przygoda z nauką trwająca do dziś. Moja praca doktorska dotyczyła usuwania mikrozanieczyszczeń ze środowiska wodnego. Z uwagi na fakt, iż konwencjonalne oczyszczalnie ścieków nie są skuteczne w usuwaniu tego typu zanieczyszczeń, do ich degradacji zastosowałam metody zaawansowanego utleniania i ozonowania.

Po doktoracie z zakresu oczyszczania ścieków podjęła Pani pracę w dość zaskakującym miejscu – w Instytucie Włókiennictwa. Czym się Pani zajmuje?

Tak, to prawda, to dość zaskakujące. Gdy rozpoczynałam pracę w Łukasiewicz - Instytucie Włókiennictwa, moja wiedza o włókiennictwie była bardzo mała. Jednak z czasem, gdy zaczęłam poznawać zjawiska i procesy związane z włókiennictwem, stwierdziłam, że można je powiązać z inżynierią środowiska, dlatego mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć, że absolwenci WIPOŚ są "inżynierami totalnymi", którzy mogą znaleźć pracę w różnych gałęziach przemysłu. Łukasiewicz - Instytut Włókiennictwa to placówka naukowo-badawcza, wchodząca w skład Sieci Badawczej Łukasiewicz. Jestem pracownikiem naukowym i zajmuję się badaniami z dziedziny inżynierii środowiska, w szczególności ozonowaniem i zaawansowanym utlenianiem związków organicznych.

Co daje Pani praca w Łukasiewicz – Instytucie Włókiennictwa?

Praca w Łukasiewicz - Instytucie Włókiennictwa pozwoliła mi poszerzyć swoją wiedzę i rozwinąć interdyscyplinarne badania z zakresu inżynierii materiałowej, włókiennictwa i ochrony środowiska. W swojej pracy cenię sobie także możliwość łączenia rozwoju naukowego i zawodowego. W Sieci Badawczej Łukasiewicz dzięki systemowi wyzwań mamy większy kontakt z przemysłem niż na uczelni, a to z kolei umożliwia rozwiązywanie problemów z którymi przychodzą do nas przedsiębiorcy.

Do jakich rozwiązań poprawiających jakość wód prowadzą Pani badania?

Rozwój nowoczesnych technik analitycznych pozwala na wykrywanie w środowisku wodnym coraz niższych stężeń zanieczyszczeń. Stąd możemy się dowiedzieć, że w wodach powierzchniowych na świecie obecne są różnego rodzaju ksenobiotyki, np. środki naśladujące hormony, antybiotyki czy też szeroka gama środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, które nie są usuwane podczas konwencjonalnych procesów oczyszczania ścieków. W usuwaniu tego typu mikrozanieczyszczeń sprawdzają się np. zaawansowane techniki utleniania. Pozytywne rezultaty prowadzonych przeze mnie badań mogłyby w przyszłości posłużyć do opracowania technologii usuwania wymienionych zanieczyszczeń ze środowiska wodnego.

 

Rozmawiała: dr Aleksandra Pawlik

Grafika: Filip Podgórski

Zdjęcia: Sieć Badawcza Łukasiewicz

 

Łukasiewicz – Instytut Włókiennictwa od 75 lat realizuje projekty z zakresu innowacji włókienniczych. Jest jednostką notyfikowaną w zakresie środków ochrony indywidualnej. Posiada akredytowane laboratoria badawcze, zakłady naukowe oraz jednostkę certyfikującą wyroby i usługi. Jako jedyny ośrodek w Polsce prowadzi certyfikację by OEKO-TEX®. Od 2019 roku Instytut Włókiennictwa jest częścią Sieci Badawczej Łukasiewicz.