Potęguj możliwości z Alicją Makowską

"W życiu nie zawsze warto robić to, co się opłaca" - Alicja Makowska, studentka informatyki, wie to najlepiej. Zdobyła trzykrotnie złoty medal na Mistrzostwach Polski młodzików i juniorów w strzelaniu z karabinu, a nawet trenowała w kadrze narodowej juniorek. Na uczelni organizuje obozy integracyjne i tworzy grafiki dla Wydziałowej Rady Samorządu Studentów Wydziału Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej.   

Jak narodziła się w Tobie pasja do strzelectwa?

Myślę, że strzelectwo kochałam już jako siedmioletnia dziewczynka, ale wtedy była to jeszcze miłość nieświadoma. Podczas wakacji uwielbiałam strzelać z tatą do tarczy, a jeszcze bardziej – wygrywać. A wygrywałam prawie zawsze! Gdy byłam już w gimnazjum, nauczyciel zabierał naszą klasę na strzelnicę w ramach zajęć z WF-u. Wtedy wspomnienia z dzieciństwa powróciły i powiedziałam sobie: „Teraz albo nigdy”.

Od tamtej pory jesteś na strzelnicy niemal codziennie? Z jednym wyjątkiem…

Tak, i to dość dużym. Strzelanie to sport, w którym intensywnie pracują nie tylko ręce, ale i nogi. Jeszcze w gimnazjum zaczęłam czuć bóle w kolanach. Ostatecznie doszło do pęknięcia chrząstek w obu stawach kolanowych. Nikt nie jest pewny, jak to się stało. Najprawdopodobniej był to wynik nawarstwiających się na siebie mikrourazów. Tamten czas był dla mnie szczególnie trudny. Pomimo rehabilitacji kontuzja nie dawała za wygraną. Mimo wszystko kontynuowałam treningi na tyle, na ile pozwalało mi zdrowie. Najważniejsze było dla mnie wsparcie bliskich i Trenera, który nie pozwalał mi się poddać i ułożył dla mnie cały plan treningowy na nowo tak, aby dopasować go do moich możliwości. Teraz trenuję na strzelnicy trzy razy w tygodniu, a oprócz tego mam treningi siłowe oraz ćwiczenia na równowagę.

Udowadniasz, że wytrwałością można przenosić góry. Trzykrotne zdobycie tytułu Mistrzyni Polski to prawdziwy sukces.

Tak, ale tak naprawdę sukcesem są każde wygrane zawody. A nawet powiem więcej: sukcesem są dla mnie także zawody, w których przegrałam, jeżeli osiągnęłam to, co założyłam sobie przed startem. Uważam, że najważniejsze jest dążenie do bycia coraz lepszym i angażowanie się we wszystko, co się robi, nawet w najdrobniejsze codzienne rzeczy. Tylko w ten sposób można stawać się coraz lepszym. Te drobne sukcesy to małe kroki w osiągnięciu czegoś naprawdę wielkiego.

Strzelasz z karabinu pneumatycznego. Czy strzelanie z broni sportowej jest podobne do strzelania na poligonie wojskowym?

Karabin sportowy służy do strzelania precyzyjnego. Różni się od wojskowego budową, kalibrem pocisku oraz tym, że nie można strzelać w trybie automatycznym. Strzelanie z takich karabinów to zupełnie różne bajki. Ale to nie znaczy, że strzelectwo nie przynosi mi wymiernych umiejętności, przydatnych w życiu. Dzięki niemu nauczyłam się cierpliwości i pokory. Powtórzenie ponad 60 razy perfekcyjnego złożenia nie jest czymś, czego można nauczyć się w jeden dzień, na to potrzeba czasu i wielu godzin ciężkiej pracy. Dzięki strzelectwu nauczyłam się także panowania nad stresem, koncentracji oraz woli walki – a to cechy, które bardzo przydają się w życiu.

Jakimi zasadami kieruje się w życiu dziewczyna z karabinem?

Przede wszystkim odwagą. Lubię wychodzić poza własną strefę komfortu, by osiągnąć coś więcej. W ten sposób stopniowo spełniam swoje marzenia. Zaufanie do samej siebie, decyzje płynące z serca, a nie z rozumu, a także życie z pasją – to są rzeczy, które silnie wpłynęły na moje życie. Przekonałam się, że w życiu są rzeczy, które robić warto i takie, które są opłacalne. Ale nie zawsze to, co warto, się opłaca, a to, co się opłaca – warto.

A dlaczego wybrałaś Politechnikę Łódzką?

W liceum byłam w klasie matematyczno-fizyczno-chemicznej. Lubiłam zgłębiać tajniki matematyki. To właśnie ten przedmiot zdecydował, że poszłam na Politechnikę Łódzką. Nie było to jednak jedyny powód. W trakcie studiów inżynierskich mam możliwość zdobycia wielu umiejętności i mam poczucie, że wiele drzwi na rynku pracy stoi przede mną otwrem. Informatyka pozwala mi jednocześnie kontynuować pogłębianie wiedzy matematycznej, jak i poznawać, a przede wszystkim tworzyć,  nowe technologie.